Ik geniet van mijn werk omdat ik mijn kennis en ervaring kan gebruiken om mensen te coachen, te informeren, een goede ervaring te geven, keuzes te laten maken, te helpen een goede start te maken als jonge ouders.
Maar we zorgen in onze verloskundigenpraktijk ook voor mensen die nauwelijks Nederlands spreken. We maken gebruik van tolken, praten met handen en voeten, pictogrammen en Google Translate. Dan is het wel eens lastig om die kennis en ervaring in te zetten. Soms geeft het ook heel grappige situaties.
Mensen van buiten Europa willen vaak graag in het ziekenhuis bevallen. Vorige maand werd ik gebeld tijdens een vrije avond. Mijn collega was in het ziekenhuis om bij een bevalling te assisteren en de vraag was of ik een huisbezoek wilde afleggen bij een buitenlandse mevrouw. Zij had weeën, ging bevallen van haar vierde kindje en had de wens om naar Alkmaar te gaan voor de bevalling. Toen ik aankwam, bleek dat het gezin vrij laat had gebeld. Het was duidelijk dat de geboorte van de baby niet lang op zich liet wachten. De non verbale taal van bevallen is goed te verstaan.
Een vriendin was aanwezig om haar bij te staan en met ons te communiceren. Vader was beneden. De oudere kinderen waren bij de kinderen van vriendin in bed gelegd. Ik legde uit wat de situatie was en dat ik niet meer durfde te vertrekken. Dat konden ze direct accepteren. Ik kreeg een aanwijzing waar kleertjes en dekentjes in de tas zaten. Bij deze dank voor allen die kleding inleveren voor stichting Babyspullen, want ook deze mensen maakten dankbaar gebruik van een startpakket. Kruiken kon ik zo snel niet vinden, maar de verwarming was gloeiend heet, dus daar gingen mijn doeken op. De prachtige dekens van het bed heb ik gered van bloed en vruchtwater. Een thermometer was niet in huis. Maar was was het kraampakket?? Wat is kraampakket? Matjes, alcohol, watten, gazen… Nee, er ging geen belletje rinkelen. Hoe kan dat nou? We hadden haar toch als praktijk een doos met een volledig kraampakket meegegeven? Met alternatieven bereidde ik de thuisbevalling voor. Een stapeltje handdoeken, onderleggers uit mijn reserve voorraad in de auto, gazen uit mijn verlostas. Ook de kraamverzorgende en haar stagaire kwamen aan bij het huis.
De baby meldde zich vlot. De schouders kwamen niet zo soepel naar buiten en dan loop je dus echt aan tegen de beperkte communicatie mogelijkheden.
Toen de baby op de buik van mama lag en de navelstreng uitgeklopt was, vroeg ik of mama zelf de navelstreng wilde doorknippen. Nee, dat vond ze vies. Vriendin wilde het ook niet. Net toen ik mijn schaar pakte, zei de kraamverzorgster dat het een soort Nederlandse traditie is dat vaders de navelstreng doorknippen. Vriendin vertaalt. Gegiebel bij de dames. Er wordt overlegd en ineens loopt vriendin naar beneden. En jawel! Vader komt naar boven. We dekken moeder keurig toe en vader bewondert voor het eerst zijn kind én knipt volgens “Nederlandse gebruik” de navelstreng door.
Een prachtig voorbeeld van het samenkomen van verschillende culturen! En met onze beperkte communicatie is het gelukkig ook hier weer helemaal goed gekomen!
Toen ik de baby had nagekeken en in een prachtig tweedehands pak bij moeder in de armen legde, wees zij me op een kastje. Achter een deurtje lag het kraampakket. Keurig uitgestald.
Groet Karin
