Het koffiemelkincident
Soms blijkt dat een kleine gebeurtenis achteraf gezien meer indruk heeft gemaakt dan in eerste instantie gedacht. Dat heb ik met wat ik voor het gemak maar even het “koffiemelkincident” noem. Dit incident is al van een tijdje geleden en betrof een collega van toen. Deze collega was net moeder geworden van Willem en net als elke andere trotse moeder, vertelde ze daar enthousiast over op het werk. Zo vertelde ze ook dat ze Willem borstvoeding gaf, wat betekende dat ze op het werk kolfde. Destijds had ik daar nog niet zo’n beeld bij – ik was nog bezig met de opleiding, maar het was me wel duidelijk dat het fijn is als daar voorzieningen voor zijn en als dat goed loopt.
Goed, terug naar het koffiemelkincident. Op het werk werd er op vaste tijden gepauzeerd in een gemeenschappelijke ruimte. In deze ruimte stond dan ook de enige koelkast die voor levensmiddelen bedoeld was. Daarin bewaarde mijn collega haar gekolfde melk. De melk zat in kleine beschaafde plastic flesjes. Die flesjes waren voor de rest niet specifiek herkenbaar, maar de collega’s wisten heel goed dat hierin kostbare babyvoeding voor Willem zat. En toch kwam dat ene onbewaakte ogenblik – de melk voor Willem is per abuis aangezien voor koffiemelk. Misschien was het een bezoeker, misschien een onoplettende collega, maar de melk is in de koffie terecht gekomen in plaats van in het buikje van baby Willlem.
Het stomme is, dat ik er nooit ben achter gekomen of dit nu bijna is gebeurd (maar is voorkomen door een collega die wel oplette), of dat het echt is gebeurd dat iemand zonder blikken of blozen de melk van Willem in zijn koffie heeft gegoten. In elk geval heeft het een diepe indruk op me gemaakt. Jaren later, nadat ik zelf net moeder was geworden, stond me dit incident nog steeds bij. En toen ik eenmaal ging nadenken over het kolven op het werk en de logistiek ervan, zwierf dit nog altijd door mijn hoofd. Op het werk kolfde ik rechtstreeks in de babyflesjes, die ik de volgende werkdag meegaf naar de opvang. Deze flessen zijn duidelijk herkenbaar, een vergissing zoals hierboven beschreven is eigenlijk uitgesloten. Toch heb ik de flesjes altijd nog extra verpakt in een apart tasje met een vrolijke opdruk en voorzien van mijn naam. Op die manier hoefde ik niet in te zitten over onoplettende collega’s op zoek naar een wolkje melk. En achteraf bezien had het nog een onverwacht ander voordeel: op weg naar huis kon ik mijn noest bij elkaar gekolfde melk met simpele handgreep uit de koelkast plukken zonder daarbij bang te hoeven zijn dat ik per ongeluk met de drinkyoghurt van de collega thuis zou komen….
